Egemenliğin padişahtan alınıp halka verilmesi çok önemlidir ve bunlar kutlanılması gereken önemli gerekçelerdir. Bu gerekçelerin çocuklara anlatılması ve onlarla buluşturulması ise bir ülke geleceği için kuşkusuz önemlidir. Bu yüzden de bu bayram sonradan çocuklarla bütünleştirilmiştir. Kaldı ki, eski değerlerin yerine konan yeni değerlerin çocuklarla bütünleştirilmesinden daha doğal ne olabilir? 1927 sonrası çocuklarla da bütünleştirilen bu bayram, “laf olsun” düzeyinin de çok ötesindedir. Çünkü o gün dile getirilen “çocuk hakları talepleri” bugün bile geçerliliğini korumaktadır:
“Her çocuğa müsavi gıda, sıhhat ve hayat isteriz” gibi..
“Çocukların dilenmesini yasaklayan kanunların çıkartılması” gibi…
“Çocukları evlerde, mekteplerde, sokaklarda dövenlere, zulüm edenlerin cezalandırılması” gibi…
“Çocukların hamallık yapmasına, ağır işlerde çalıştırılmasına mani olmak” gibi…
“Her çocuğa mektep istemek” gibi…
“Sokaklarda yatan çocuklara çatı istemek” ve “fakir çocukları himaye edecek Himaye-i Etfal’ın her tarafa yayılmasını ve kuvvetlenmesini istemek” gibi…
Şimdi dönem değişip devran “Yeni Osmanlı” hayalinden yana dönünce, “İslam’ın yeşil bayrağı” altında birleşme hayalleri yeniden canlanınca böyle bir bayramın da amaçlarının karartılması ve arkasından da itibarsızlaştırılması kaçınılmaz olur! AKP’de sürekli bunu yapıyor!
(24 Nisan 2013 tarihinde YURT Gazetesi’nde yazdığım köşe yazısı / Necdet Saraç)